Warsztaty GUM

W dniu 9 listopada 2023 r. Things That Talk (TTT) we współpracy z Muzeum Uniwersytetu w Gandawie (GUM) zorganizowało warsztaty dla zespołu studentów muzealnych (MuST). Studenci ci pochodzą z różnych programów i pomagają za kulisami muzeum, uczestniczą w warsztatach i odkrywają różne kolekcje i muzea. Warsztaty koncentrowały się na badaniu wpływu obiektów i ich wpływu na nauczanie i uczenie się oparte na obiektach (OBTL). Bart Grob (kurator w Museum Boerhaave) zainspirował nas do zbadania tej koncepcji podczas naszych warsztatów.

Jeśli chodzi o nauczanie z wykorzystaniem przedmiotów, edukatorzy i kuratorzy mogą mieć tendencję do skupiania się na materialności obiektów oraz ich historii i pochodzeniu, pomijając ich wpływ. Innymi słowy, to, co widzimy, wąchamy, czujemy, słyszymy lub czego nie możemy wyczuć podczas angażowania się w przedmioty, może aktywować emocje. Zamiast ignorować wpływ przedmiotów, ważne jest, aby zbadać, w jaki sposób może to wpłynąć na efekt naszych nauk i ponownie rozważyć nasze metody pedagogiczne.

Warsztaty rozpoczęły się od krótkiego wprowadzenia do nauczania z przedmiotami jako pedagogiki, które podkreśliło heterogeniczność praktyk i zastanowiło się nad korzyściami i wyzwaniami związanymi z tym podejściem. Następnie odbyły się dwa ćwiczenia praktyczne z wykorzystaniem różnych przedmiotów, takich jak łyżki i Barbie. W przypadku każdego ćwiczenia uczestnicy byli najpierw zachęcani do zastanowienia się nad materialnością tych przedmiotów, zanim połączyli je z afektami, które mogą wywoływać w nich i innych. Następnie zastanawiali się nad wpływem, jaki może to mieć na nauczanie z wykorzystaniem przedmiotów. Na koniec uczniowie zostali zaproszeni do zaprojektowania własnej lekcji OBTL, warsztatu lub wycieczki. Zdefiniowali cele uczenia się, zbadali, jak osiągnąć te cele i jak wykorzystać różnorodność, aby spróbować podnieść poziom swoich praktyk.

Ogólnie rzecz biorąc, dla nas ta sesja podkreśliła kilka punktów.

• Reakcja i zaangażowanie studentów podczas warsztatów podkreśliły potrzebę i znaczenie uczynienia praktyk OBTL bardziej inkluzywnymi. Część naszych warsztatów opierała się na wrażliwości uczestników, dzieleniu się własnymi emocjami i doświadczeniami. Istniała możliwość, że uczniowie zamknęliby się w sobie, jednak zamiast tego kilku z nich otworzyło się. Podobnie podczas pracy grupowej wszyscy studenci wydawali się być zaangażowani w dyskusje, projektując włączające praktyki OBTL. Przygotowali między innymi bardzo interesującą koncepcję eksponatu przedstawiającego ewolucję kilku obiektów. Na przykład podkreślili ewolucję ołówków w kolorze skóry, przechodząc od jednego beżowego ołówka do ich szerszej gamy. Być może kolejnym krokiem w kierunku zbadania nowych sposobów uczynienia OBTL bardziej inkluzywnym jest głębsza współpraca ze studentami.

• Warsztaty te były pierwszym krokiem w kierunku nawiązania głębszej współpracy i komunikacji ze studentami, których głosu brakowało w dyskusjach wokół OBTL. Chociaż pierwotnie planowano zaprojektować ankietę, aby zbadać ich doświadczenia i perspektywy, okazało się, że może to nie być najlepszy sposób. Studenci mogą nie czuć się komfortowo, dzieląc się swoimi opiniami na temat lekcji OBTL z osobami, które prowadziły sesję. Co więcej, nie pozwala to na zebranie dogłębnych perspektyw. Alternatywą może być przeprowadzenie krótkich dyskusji z jednym lub dwoma uczniami, co pozwoli na bardziej dogłębną i konstruktywną analizę ich doświadczeń.

Ogólnie rzecz biorąc, warsztaty wygenerowały ożywione i produktywne dyskusje i stanowiły pierwszy krok w kierunku pomocy naszemu projektowi w zbadaniu perspektywy studentów i nowych możliwości uczynienia nauczania z wykorzystaniem przedmiotów bardziej inkluzywnym.