Artikel | De gelukkige leraar: Een kritisch onderzoek naar de geneugten van OBTL in het hoger onderwijs | Cecilia RODÉHN | 2020
Nina El Laban-Devauton
05 augustus, 2024
Duitsland
This article is originally written in English and automatically translated by DeepL AI.
Objectgebaseerd onderwijzen en leren (OBTL) heeft de afgelopen decennia in heel Europa en daarbuiten een groeiend succes gekend in het hoger onderwijs. Geprezen omdat het "leuk" is, zou het gebruik van OBTL de belofte zijn van geluk, en uiteindelijk welzijn, voor zowel docenten als studenten. Voortbordurend op Ahmed's idee van geluk als sociale en culturele praktijk, stelt Rodéhn echter voor om stil te staan bij de mechanismen achter deze innovatieve onderwijsmethode. Ze biedt een alternatieve reden waarom OBTL werkelijk revolutionair is.
Uppsala Universiteit, opgericht in 1477, is de oudste universiteit van Zweden en heeft als zodanig door de eeuwen heen een indrukwekkende schat aan objecten verzameld. Docenten van vakken als biologie, scheikunde, rechten, geschiedenis, kunstgeschiedenis, theologie, farmacognosie, geologie, pedagogie of archeologie maken gebruik van deze bijzondere bron en oefenen OBTL met hun studenten. In 2014-2015 namen 17 docenten van Uppsala deel aan een kwalitatief onderzoek naar de effecten van OBTL op hun welzijn en de waargenomen kwaliteit van hun onderwijs.
Hoewel de studie bewijs levert dat lesgeven met objecten docenten gelukkig maakt - ze beschrijven hun OBTL-ervaringen als "leuk", in tegenstelling tot lesgeven in collegezalen vooral-, waarschuwt Rodéhn ervoor om OBTL te benaderen met geluk voor docenten in het hoger onderwijs. Het organiseren van objectgebaseerde sessies kost namelijk meer tijd dan de "goedkope optie" van een traditioneel college en druist dus in tegen de eisen van de momenteel dominante "neoliberale universiteit". Deze laatste beantwoordt aan de verwachtingen van de kapitalistische markt door zich te richten op een efficiënte voorbereiding van de studenten op de wereld van het werk, eerder dan op het aanscherpen van hun kritisch denken. In een dergelijke instelling is tijd een van de belangrijkste criteria voor onderwijsbeslissingen en het grootste obstakel voor OBTL. Docenten die voor OBTL kiezen, zo stelt Rodéhn, zijn niet alleen op zoek naar geluk. Aan de ene kant weigeren ze kapitalistische dictaten voor de commodificatie van kennis en het optimaliseren van hun onderwijstijd. Aan de andere kant creëren ze ruimte voor emoties, sociale binding en samenwerking op de universiteit, tegen de geboden van "pure rationaliteit" en concurrentie in. Door tijd te maken voor dialoog draagt OBTL bij aan het vertragen van het tempo van het hoger onderwijs. OBTL is de opstap naar een betere universiteit, zegt Rodéhn. Hoe kunnen we deze oproep tot actie weerstaan?
Link naar bron
Rodéhn, Cecilia. "De gelukkige leraar: Een kritisch onderzoek naar de geneugten van objectgebaseerd leren en lesgeven in het hoger onderwijs". In: In: Kador, Thomas & Chatterjee, Helen J. Object-Based Learning and Well-Being, Exploring Material Connections, Routledge (2020), pp. 140-156.