Artikel | Praktische problemen bij het implementeren van objectgebaseerd onderwijs in het hoger onderwijs | Joe CAIN | 2011

Cain benadrukt het belang voor docenten en curatoren om elkaar beter te leren kennen door middel van voortdurende communicatie. Volgens hem is het, om onderwijsgevenden te interesseren voor OBTL, cruciaal om een dialoog te creëren, hun doelen en behoeften te onderzoeken, welke beperkingen ze mogelijk ervaren en met hen samen te werken om barrières te overwinnen die hen ervan weerhouden OBTL te implementeren.

Wat ik vooral interessant vind aan deze bron zijn de tabellen aan het einde waarin logistieke vragen worden benadrukt die je zou kunnen stellen over OBTL-lessen in collegezalen en buiten de toegewezen klaslokalen.  Bijvoorbeeld: "Waar zijn de toiletten, de zitgedeeltes, de plekken om jassen en tassen neer te leggen? Wat zijn de behoeften op het gebied van veiligheid en ontmoetingsplaatsen?". Bij het lezen van deze vragen is een andere vraag die bij me opkomt: "Waar zijn de liften?", omdat dit vooral belangrijk kan zijn voor studenten die bijvoorbeeld niet de trap kunnen nemen. Hoewel dit artikel zich voornamelijk richt op curatoren, denk ik dat deze vragen ook nuttig kunnen zijn voor docenten die een nieuwe objectgebaseerde les aan het plannen zijn.

Hoewel dit een zeer interessant artikel is, lijkt het een beetje eenzijdig, omdat het suggereert dat curatoren degenen zijn die moeten werken om docenten aan te spreken. Wat kunnen docenten doen om de samenwerking met curatoren te ondersteunen?