Reflection for TWO: Doos

Fresco haalt een houten doos tevoorschijn. Het valt mij niet meteen op, maar de bovenkant fungeert als deksel die je eruit kunt schuiven om de doos te openen. Op het deksel staan twee Chinese tekens. Fresco leidt het object dit keer in met de vraag hoe we een museumbezoeker op emotioneel vlak kunnen laten verbinden met het object, zeker als we ons bedenken dat museumbordjes vaak zo droog en feitelijk blijven. 

Met dit in ons achterhoofd maakt Fresco de doos open. De binnenkant is bekleed met een blauwgrijs zijde, op de bodem zit een extra opbouwtje, tevens bekleed met zijde, dat gemaakt is voor een kleiner kistje. Ook dit kistje kon eruit gehaald worden en geopend. Fresco vertelt me dat hierin keizerlijke brieven gestopt werden – mandaten of waarschuwingen van de keizer – en dat de Chinese tekens op het deksel “bevel” betekenen. Ik registreer het allemaal, maar het spreekt me nog maar weinig aan. Ik snap meteen waarom Fresco het object zo heeft ingeleid. Als ik het in een museum in een vitrine had zien staan met een informatief bijschrift erbij, dan was ik er waarschijnlijk voorbij gelopen.

Fresco en ik zitten allebei te ploeteren. Hoe kunnen we ons nou met deze doos verbinden? Fresco vertelt dat de keizer deze doos alleen maar stuurde als er slecht nieuws gebracht moest worden, zoals reprimandes. Het duurt even, maar dan begint de doos toch te leven. Deze doos wilde je niet ontvangen; als je zag dat die geleverd werd wist je dat het foute boel was. We zagen ineens vergelijkingen met ons dagelijkse leven. Dit is het slecht-nieuwstelefoontje waar je al de hele dag (niet) op zit te wachten, of die blauwe envelop die op de deurmat valt. Als je het zo ziet, dan wordt die doos ineens een stuk onheilspellender dan eerst.

We kwamen tot de conclusie dat de doos samen met zo’n vergelijking weleens zou kunnen werken in een museumcontext. Ook voor ex-scholieren of jonge studenten: dit is het telefoontje van je mentor na de eindexamens als je eigenlijk al zo’n voorgevoel hebt dat je niet geslaagd bent. Het is wel jammer dat je in een museum niet zelf de doos mag uitpakken, want dat voegde zeker wat toe aan de sinistere sfeer die de doos had gekregen.